Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Το Χαμόγελο του παιδιού.

         Ορμώμενος από μια συζήτηση που είχα με τον αδερφικό μου φίλο χθές θα παραθέσω μια συζήτηση που είχα τις προάλλες με την κόρη μου.Είχα τους ενδοιασμούς μου για να την γράψω (γιατί όποιος με ξέρει, γνωρίζει πως δεν είμαι από αυτούς τους καραγκιόζηδες που όπου σταθούν και όπου βρεθούν κάνουν εξωφρενικώς εγκωμιαστικά σχόλια για τις δυνατότητες των παιδιών τους).Αυτούς τους παρακολουθώ μετά βδελυγμίας, αφού 99/100 περιπτώσεις τα σχόλια τους δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.Απλώς βλέπουν πράγματα που δεν υπάρχουν ή που θα θέλανε τα παιδιά τους να έχουν και δεν έχουν.Λοιπόν αφήνω την εισαγωγή και προχωράω.Το γράφω να υπάρχει και σαν ιστορικό και ίσως κάποτε να το διαβάσει και η κόρη μου ότνα μεγαλώσει μιας και τα γραπτά μένουν.
          Τις προάλλες λοιπόν είχα παει στην μητέρα μου να την δω μιας και είχα να πάω λίγο καιρό.Επειδή ήταν Σάββατο και το παιδί δεν είχε σχολείο με ρώτησε αν θα μπορεί να έρθει και αυτό να δεί την γιαγιά του.Της είπα πως θα ήτανε χαρά μου να έρθει μιας και βαριόμουν να κάνω μόνος την διαδρομή μέχρι την Κυψέλη.Αφούφτάσαμε και καθήσαμε για κανένα δίωρο ήρθε η ώρα να φύγουμε. Η μητέρα μου έδωσε στο παιδί 20 ευρώ να πάρει ένα παιχνίδι.Το παιδί το πήρε ευχαριστώντας και το έβαλε στην τσέπη της.Αφού έχουμε μπεί στο αυτοκίνητο για το δρόμο του γυρισμού σε κάποια στιγμή το παιδί μου λέει:
-Μπαμπά,δεν ξέρω αν τα αξίζω αυτά τα λεφτά.
-Τι εννοείς;αποκρίθηκα γεμάτος απορία μιας και δεν κατάλαβα το σκεπτικό της.
-Εννοώ ότι τα παιδιά στο Χαμόγελο του παιδιού τα αξίζουν περισσότερο από μένα.
..
..
..
..
..
Έμεινα κάγκελο να την κοιτάω (και ήταν και δύσκολο από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου να κοιτάς στο πίσω κάθισμα).Τότε της είπα αφού η αρχική μου έκπληξη μετατράπηκε σε υπερηφάνια.
-Και μόνο που το είπες αυτό τα αξίζεις εξίσου.
Βλέπετε από τότε που είδε μια διαφήμιση στην τηλεόραση για το πως μπορεί κάποιος να ενισχύσει το Χαμόγελο του παιδιού έχει ξεκινήσει και μαζεύει χρήματα για να τα δώσει κάποια στιγμή.
      Μέσα λοιπόν από τα μάτια των παιδιών μπορούμε να χτίσουμε έναν καλύτερο κόσμο.Αρκεί να τα ακούσουμε.Και πραγματικά λυπάμαι για τον κόσμο που θα τους παραδώσουμε.

5 σχόλια:

  1. δε νομίζω ότι χρειάζεται ΚΑΝ να κάνω σχόλια...
    δεν το αξίζω πραγματικά και εγώ...
    Η ΕΛΕΝΑ το αξίζει...
    να είναι πάντα ευλογημένο αυτό το παιδί!!!
    αν ήταν στο χέρι του ο κόσμος θα ήταν τόσο υπέροχος, όπως η ψυχούλα του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό! Νά'ναι καλά το παιδάκι κι εσείς που το μεγαλώνεται προφανώς με κάποιες αξίες. Κάποια πράγματα δεν είναι τυχαία ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. να είσαι καλά.ΣΕ ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μπρο, ο αλέξης είναι αυτός που σε σχολίασε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ουπς..δεν το καταλάβα αδερφέ.να είναι καλά και θα τα πούμε από κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή