Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Πρωϊνό.



    Τι πρωϊνό θα πάρετε σήμερα;


Να'μαστε πάλι εδώ...





        Χαιρετώ τους αγαπητούς αναγνώστες του ταπεινού αυτού χώρου.Μετά από μια μακρά περίοδο ξηρασίας σε ποστς -καθότι έπρεπε να ξεκουραστούμε και εμείς λίγο και να χαλαρώσουμε οικογενειακώς κάνοντας διακοπές-  ξεκινάμε την νέα περίοδο δυναμικά και πάλι σχολιάζοντας την επικαιρότητα.Απολαύστε είδηση...
         Δηλαδη παιδιά για να καταλάβω...Είπε ότι ήθελε να πει,ότι γούσταρε ρε αδερφέ ο Τσίπρας και καθήσανε ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ. Προσέξτε...βάλανε δηλαδή δημόσιους υπάλληλους εν ώρα εργασίας να βγάλουν πόρισμα.Χάθηκαν πόσες εργατοώρες για να κάνουν μια εργασία που δεν είναι δικιά τους.Από πότε κύριοι της κωλο-κυβέρνησης είναι αρμοδιότητα υπαλλήλων να κάνουν κομματικό έργο;Αυτά έπρεπε να τα κάνουν τα αρμόδια όργανά σας.Οι λακέδες και οι γλείφτες σας.Όσοι σας κάνουν τους αυλοκόλακες για να εξασφαλίσουν μια θεσούλα για αυτούς και τα παιδάκια τους.
         Σε καμμία όμως περίπτωση δεν είναι δουλειά των υπαλλήλων του υπουργείου.Έχετε εκτεθεί αρκετές φορές αλλά δεν φαίνεται να βάζετε μυαλό.Δεν πειράζει.Όταν θα ψάχνετε στην κάλπη το ψηφοδέλτιο του κωλό-κόμματό σας μην απορήσετε γιατί.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Αργοπεθαίνει.



      Το αριστουργηματικό ποίημα του Pablo Neruda "Αργοπεθαίνει".
Απλά συγκλονιστικό.


Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορά του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω απο ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πανσοφές συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μιά φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Πλούσια Ακτή.



    Εν όψει της σημερινής βραδινής αναμέτρησης με την Κόστα Ρίκα (πλούσια ακτή στα ισπανικά) ας δούμε μερικά δεδομένα της άγνωστης σε μας χώρας αυτής.




Είπατε τίποτα;
Δεν ξέρω για σας πάντως εμένα μου άρεσε το τέταρτο και το πέμπτο....
Άραγε πόσο μακρυα είμαστε ακόμα και κράτη που ούτε καν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν;

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Πρέπει να έτσουξε πολύ....



         Τελείωσαν και οι εκλογές....Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τις εκλογές;Ήταν και αυτές μια κάποια λύσις.Βλέπεις όλα περιστρεφόντουσαν γύρω από αυτές.Όλα τα μεγάλα θέματα είχαν μπει στην άκρη.Όλοι οι συμπολίτες μας προσπαθούσαν να βολευτούν σε ένα ψηφοδέλτιο.Όπου να 'ναι αρκεί να είχαν μια πιθανότητα για μια θέση στον ήλιο.Μια θέση που θα μπορούσαν να βολευτούν και να προσπαθήσουν να βάλουν το χέρι στο βάζο με την μαρμελάδα.Γιατί δεν είναι δυνατόν να τρώγανε τόσα χρόνια οι άλλοι.Τώρα έπρεπε να έρθει και η δική τους η σειρά.
         1 στους 28 συμπολίτες μας ξύπνησαν μια ωραία πρωία και έθεσαν εαυτόν στην κρίση του ελληνικού λαού.Θεώρησαν ότι ήταν ικανοί και άριστοι για να γίνουν δημοτικοί σύμβουλοι. Δημοτικός σύμβουλος.Τι εύηχο.Το λες και γεμίζει το στόμα σου....Είχε πάντως πολύ πλάκα να βλέπεις ένα σωρό βιογραφικά υποψηφίων έξω από την πόρτα σου,στο γραμματοκιβώτιο σου,στο παρμπριζ του αυτοκινήτου σου,στη σέλα της μηχανής σου και όπου αλλού μπορεί κανείς να φανταστεί.Κάθε λογής βλαμμένος είχε στηθεί στην κάμερα με το κουστούμι του και το αστραφτερό φωτοσοπιαρισμένο χαμόγελό του νομίζοντας πως θα υφαρπάξει την φήφο μας.
         1.500 ήταν βέβαια τα μεγαθήρια που έβαλαν για την ευρωβουλή.Γιατί εκεί πάμε για τα πολλά λεφτά.Δεν είμεθα φτωχομπινέδες να πάμε στους δήμους.Εκεί θα πρέπει να πάνε οι άριστοι.Για αυτό και στέλνουμε Σπυράκη,Ζαγοράκη,Καιλή και λοιπές τεράστιες δυνάμεις του ελληνικού πνεύματος.
Αθάνατε Έλληνα που έχεις κρίση και μνήμη.Στέλνεις τον Ζαγοράκη στις Βρυξέλλες.Μιλάμε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη κλάσει μέντες περιμένοντας την φοβερή ρητορική του.
         Και εδώ όμως καλά πήγαμε.Κέρδισαν όλοι.Ο πιτσαδόρος μεγαλοαστός βέβαια είχε δηλώσει πως αν έχανε θα έφευγε αλλά μετά το σκέφτηκε και είπε:Που να ξανανοίγω τώρα πιτσαρία;Άσε που και στο Σιωνιστικό συνέδριο μου ξηγηθήκανε καλά τα φιλαράκια μου.Ας καθήσω λίγο παραπάνω. Δεν πειράζει που είμαι δεύτερος.Εξάλλου δεν έχω τσίπα πάνω μου.Το ξέρουν όλοι αυτό.'Αλλα λέω το πρωί και άλλα το βράδυ.
         Εδώ όμως φίλοι μου υπάρχει θέμα.Να θυμίσω πως ο προκάτοχός του, εκ Ραφήνας ορμώμενος είχε φύγει με 33,47 % στις εκλογές του 2009.Ο μεγαλοαστός πήρε 22 % και το θεωρεί επιτυχία.Και μετά λέμε τον Γιωργάκη μαλάκα.Αυτός τον έχει ξεπεράσει.Και επειδή τα φιλαράκια του στο συνέδριο τον έχουν δασκαλέψει καλά δείτε τι σκαρφίστηκε.Προσέξτε είδηση.Κάνει ότι είναι δυνατόν για να αποτρέψει το πρώτο κόμμα -και την θέληση του λαού- να έρθει δικαιωματικά στην εξουσία. Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι άλλον τόσο λιγδιάρη να έχει γαντζωθεί στην καρέκλα και να μην την αφήνει.Ο άλλος ο βλάκας ο Τζέφρυ μόλις είδε ότι δεν τον σήκωνε το κλίμα έφυγε.ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ. Εσύ πόσο ΜΑΛΑΚΑΣ και ΞΕΦΤΙΛΑΣ θα γίνεις ακόμα;Πρέπει να σε έτσουξε πολύ το χθεσινό αλλά δεν χαμπαριάζεις ακόμα.Πρόσεξε καλά μην υπογράψεις τίποτα από Σεπτέμβριο.
          Σε περιμένουμε στην γωνία.Ήδη θα μείνεις στην ιστορία σαν ένας από τους χειρότερους πολιτικούς που πέρασαν από τον τόπο.

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Μα τι στο διάολο γίνεται....




      Ρε γαμώτο τι στο διάολο γίνεται σε αυτή την χώρα;Φτωχοποιούν τους πολίτες,τους παίρνουν τα σπίτια, κυβερνάει η μειοψηφία,σε κοροιδεύουν οι δικαστές με τις γελοίες αποφάσεις τους και μετά έρχεται στο καπάκι και αυτό...Δηλαδή δεν υπάρχει....
      Έχουν ξεκινήσει και βγάζουν τους δολοφόνους έξω...Η συμμορία αυτή να θυμίσω είχε σκοτώσει 2 κοπέλλες αφού πρώτα τις βιάσανε.Η μια η καριόλα η Μαργέτη με δικηγόρο τον Κούγια είναι ήδη έξω από το 2001...Ο δεύτερος ο πούστης ο Δημητροκάλης βγαίνει έξω.Μια για πάντα...Δηλαδή σκοτώνοντας και βιάζοντας 2 κοπέλλες έκατσε μέσα 20 χρονάκια μόνο...10 χρόνια ο φόνος...Ρε τι στο διάολο γίνεται γαμώ την πουτάνα μου...Να φάω και εγώ κανέναν καριόλη βουλευτή και υπουργό να επιτελέσω κοινωνικό έργο και να πάω μέσα 10 χρόνια το κεφάλι...
       Είναι ανήκουστο.Να σου έχουν σκοτώσει το παιδί και να βγαίνει η σπείρα έξω σε 20 χρόνια....Άντε μίλα μετά για σωφρονιστικό σύστημα και δικαιοσύνη στους γονείς των παιδιών αυτών.Που με το αίμα τους και τα ξενύχτια τους πάλευαν να τα μεγαλώσουν.Δίπλα στο προσκεφάλι τους ήταν μια ζωή.Στις αρρώστιες τους αλλά και στις ευχάριστες στιγμές τους.Να τα αναθρέψουν σωστά για να βγούν στην αστική ζούγκλα.Και μέσα σε μια νύχτα να έρχονται δύο σκουλήκια,δύο δολοφόνοι,δύο ζώα να στα παίρνουν μακριά σου.Αλλά σαν καλός και φιλήσυχος πολίτης που είσαι να μην εξανίστασαι.Να περιμένεις την διακιοσύνη (την ποιά;;;;;) να πράξει στο ακέραιο το καθήκον της.Και μετά να βλέπεις να βγαίνουν έξω σε 20 χρόνια.Οι δολοφόνοι του παιδιού σου να είναι ελεύθεροι να χαρούν την ζωή στα 40 τους χρόνια!!!!!!!!!Να έχουν μια ζωή μπροστά τους να περάσουν ωραία.Γιατί για όσους δεν το ξέρουν οι γονείς τους ήταν ευκατάστατοι.Και το παιδί σου να έχει σαπίσει στο χώμα.Στο χώμα που αυτοί που γλεντάνε τώρα το στείλανε.
        Τι να πείς πραγματικά για αυτούς τους γονείς και πως νιώθουν....Η προσευχή μου απόψε θα είναι μόνο για αυτούς.Και όχι για τον σκατόπουστα που βγαίνει έξω.Για αυτόν εύχομαι τα χειρότερα.Και να βρεί τον θάνατο που προκάλεσε στα θύματά του.Σημειωτέον ότι το ένα θύμα ήταν μόλις 14 χρόνων.......

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Συμβούλιο της Προδοσίας.



     Δεν ξέρω πόσοι το πήρατε χαμπάρι αλλά αυτή η είδηση είναι τεράστια.Πριν από πολλά χρόνια το Ελληνικό Δημόσιο παρακαλούσε τους μικροκαταθέτες να τοποθετούν τα λεφτά τους σε ομόλογα του.Το ρίσκο ήταν μηδαμινό μιας και το κράτος μιλούσε για εγγυημένες αποδόσεις και απόδοση κεφαλαίου.Το ίδιο το κράτος ποτέ δεν θα πτώχευε.Ήταν μια ασφαλής επένδυση και για αυτό πολίτες τοποθετούσαν τα λιγοστά λεφτά τους ακόμα και εφάπαξ προκειμένου να έχουν διασφαλισμένο ένα εισόδημα.Η έπενδυση διαφημιζόταν ως τόσο σίγουρη που όλοι έπαιρναν από αυτά τα κωλόχαρτα όπως αποδείχτηκε.Ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίου έλεγαν στους φοιτητές πως το κράτος ποτέ δεν θα πτωχεύσει (jony θυμάσαι;).Όλος ο κόσμος να καιγόταν τα ομόλογα θα πληρωνόντουσαν.Ήταν μια σταθερά.
       Έλα όμως που έρχεται κάποια στιγμή και όλοι ξεβρακώνονται.Η Ελλάδα πτώχευσε και τα ομολόγα κουρεύτηκαν.Το Δημόσιο σαν γνήσιος μπαταχτσής έπρεπε να κόψει από κάπου.Ένα πρόσφορο έδαφος ήταν τα ομολόγα.Ποιός τους χέζει μερικούς μαλάκες μικροκαταθέτες και συνταξιούχους που έβαλαν τους κόπους μιας ζωής σε αυτά τα κωλόχαρτα έπειδή οι δοσίλογοι οι πολιτικοί άρχοντες τους εξαπατήσαν;Η μπίζνα έγινε.Τα λεφτά τα πήραν.Συμπολίτες μας έχασαν περιουσίες.Κανένας δεν τους υπολόγισε.
       Η τελευταία τους ευκαιρία ήταν το δικαστήριο.Κατέφυγαν οι άνθρωποι νομίζοντας πως οι δικαστές σαν άνθρωποι και αυτοί θα καταλάβαιναν το πρόβλημα τους και θα τους βοηθούσαν.Έλα όμως που οι δικαστές απόφασισαν πως η περιουσιακή απώλεια των ομολογιούχων ήταν «ιδιαιτέρως σοβαρή» αλλά «δεν προκύπτει ότι ήταν απρόσφορη ή μη αναγκαία ή υπέρμετρη» έτσι ώστε «να κριθεί απαγορευμένη».
        Άρα καλά να πάθετε που εμπιστεύτηκατε το ελληνικό δημόσιο.Δεν το ξέρατε ότι δεν κάνουν μπίζνες με αυτό;Έχει και συνέχεια όμως η απόφαση.Να μην ανησυχούν οι συνταξιούχοι γιατί «η αγοραία αξία των νέων τίτλων των ομολογιούχων, αν και υπολείπεται της ονομαστικής αξίας τους, έχει τάση σαφώς ανοδική».Οπότε μην ζητάτε τίποτα άλλο γιατί τα λεφτά που χάσατε δεν είναι τόσα αλλά θα αυγατίσουν κιόλας!!!!!!!!Και όλα λέει η απόφαση έγιναν γιατί ήταν επιτακτική η ανάγκη μείωσης του δημόσιου χρέους.
        Εδώ μπαίνει μια μεγάλη ερώτηση.Γιατί αγαπητοί κοπρίτες δικαστές όταν το Δημόσιο αποφάσισε την μείωση των μισθών σας και των συντάξεων σας λόγω ανάγκης μείωσης του χρέους, εσείς καταφύγατε στο Μισθοδικείο να πάρετε πίσω την απόφαση;Και όχι μόνο τα καταφέρατε αλλά πήρατε και αύξηση αργότερα;Εσείς δεν πρέπει να συμβάλετε στη μείωση του χρέους όπως όλοι μας; Θα περικόπτονται μισθοί και συντάξεις για να παίρνετε εσείς αυξήσεις;Αιδώς Αργείοι.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Ειρήνη ή πόλεμος.



    Η απάντηση στο ερώτημα γραμμένη από ένα παιδί στην Γ Δημοτικού.Απλοϊκές σκέψεις,απλή γραφή αλλά δείγμα του πως βλέπουν τα παιδιά τον κόσμο....




      

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Περί δουλείας.



        Θα πιαστώ από το εξαιρετικό πόστ της μαρώς που αναφέρει για την δουλειά (ή κατά άλλους για την δουλεία) για να αναπτύξω την σκέψη μου πάνω στο θέμα δουλείας (μαρώ είναι σωστός ο τόνος τις περισσότερες φορές).Στην δουλειά περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας.Είμαστε με άτομα -που πολλές φορές μας είναι αδιάφοροι και δεν θα τους ρίχναμε δεύτερη ματιά- περισσότερες ώρες από ό,τι είμαστε με τα παιδιά μας και την οικογένεια μας.Είναι κρίμα λοιπον αυτές οι ώρες να μην είναι ευχάριστες.Δυστυχώς, και αυτό ισχύει για τις περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τα χρόνια αυτά της βαθύτερης οικονομικής και προσωπικής κρίσης, υπάρχει μεγάλη γκρίνια από τους εργοδότες και καταστρατηγούνται βασικά εργασιακά δικαιώματα. Αν τυχαίνει να βρίσκεσαι και σε μια δουλειά που δεν σε ικανοποιεί και δεν σε ευχαριστεί, τότε το μίγμα είναι εκρηκτικό.
        Η δουλειά γίνεται δουλεία λοιπόν στην  περίπτωση που ο εργοδότης σε αντιμετωπίζει έτσι και στην περίπτωση που εσύ δεν θέλεις να βρίσκεσαι εκεί.Θα ήθελες να κάνεις κάποιο άλλο επάγγελμα αλλά οι καταστάσεις δεν σε οδήγησαν εκεί που ήθελες.Αυτό λοιπόν από όσους ρωτάω γύρω μου συμβαίνει 9 στις 10 περιπτώσεις.Όλοι ανήκουν στην πρώτη ή στην δεύτερη περίπτωση.Τι συμβαίνει λοιπόν όταν αποφασίζεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου;Τότε μόνο νιώθεις ελεύθερος και ότι μπορείς να νικήσεις το σύστημα.
       Ας πάρουμε τα πράγματα από την δική μου περίπτωση.Μεγαλώνοντας μου άρεσαν πολύ τα Μαθηματικά.Δεν μου άρεσε καθόλου η Φυσική και η Χημεία.Μετα βίας περνούσα σε αυτά γράφοντας μόνο την θεωρία.Έκθεση ήμουν σκράπας.Ποτέ δεν ήμουν καλός στο να βάλω τις ιδέες μου σε μια κόλλα χαρτί.Αυτό που μου άρεσε επίσης ήταν να γίνω καθηγητής,δασκάλος κάτι τέλος πάντων που να έχει σχέση με διδασκαλία γιατί πίστευα ότι μου ταίριαζε.Όταν ήμουν λοιπόν στην τρίτη λυκείου δεν μπορούσα να πάω για μαθηματικός.Το σύστημα ήταν δομημένο έτσι με τις κωλοδέσμες που έπρεπε να γράψω Μαθηματικά,Φυσική,Χημεία και Έκθεση.Μόνο στο πρώτο θα ήμουν καλός.Σε όλα τα άλλα θα έγραφα κάτω από την βάση με αποτέλεσμα να μην πετύχω πουθενά.Αυτό που ήθελα δεν μπορούσα να το πιάσω.Η μόνη δέσμη που μου είχε απομείνει ήταν η τέταρτη με Ιστορία,Κοινωνιολογία,Μαθηματικά και Έκθεση.Γράφοντας άριστα στα τρία πρώτα κατάφερα να περάσω σε μια σχολή και να ακολουθήσω τελείως άλλο κλάδο από αυτό που ήθελα.
       Σπουδάζοντας οικονομικά εγκατέλειψα το όνειρο του δασκάλου και στράφηκα στα λογιστικά (μπλιάχ).Στην αρχή το έβλεπα θετικά το όλο θέμα.Στην πρώτη μου εταιρεία μπορώ να πω ότι μου άρεσε κιόλας μιας και μου συμπεριφέρονταν σαν άνθρωπο και όχι σαν υπάλληλο.Στην εταιρεία που είμαι τώρα και ειδικά τώρα με την κρίση σε αντιμετωπίζουν λες και σου κάνουν χάρη που δουλεύεις.Παρ'όλα αυτά έχω βρεί κάτι άλλο που θέλω να κάνω.Που μου αρέσει και είμαι σίγουρος ότι θα επιτύχω σε αυτό.Γιατί αν αγαπάς αυτό που κάνεις τότε κανένας δεν μπορεί να σε σταματήσει. Και είναι σίγουρο πως θα επιτύχεις.Γιατί δεν θα το αντιμετωπίζεις σαν δουλεία.Σαν καταναγκαστικά έργα.Αλλά σαν εργασία που σου προσφέρει όσα ονειρεύτηκες.
       Εγώ λοιπόν τώρα είμαι στα κάτεργα και περιμένω την απελευθέρωσή μου.Για να κάνω όμως αυτό που σκέφτομαι χρειάζομαι τα λεφτά της αποζημίωσης που είναι ένα αξιοσέβαστο ποσό.Μέχρι τότε θα περιμένω...

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Αφιερωμένο εξαιρετικά.



         Δεν θα ήταν σωστό, δεν θα ήταν δίκαιο να μην κάνω μια αναφορά, πόσω μάλλον ένα ολόκληρο ποστ (γιατί βλέπεις το verba volant,scripta manent είναι πολύ σοφό) στον άνθρωπο που με έχει βοηθήσει όσο λίγοι στη ζωή μου.Στον φίλο μου Γιάννη.Βέβαια η λέξη φίλος έχει καταρρεύσει προ πολλού, μιας και η φιλία μας έχει φτάσει σε κάποιο υπερβατικό επίπεδο.Σε ένα στάδιο που δεν μπορώ να το ορίσω, μιας και δεν υπάρχει η έννοια για να το περιγράψω.Ούτε καν η λέξη αδερφός μπορεί να δώσει καλά το στίγμα αυτό.Ο Γιάννης ήταν πάντα δίπλα μου.Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε στο πανεπιστήμιο "κατά λάθος" μιας και μας σύστησαν άλλοι.Τελικά δεν πρέπει να ήταν και πολύ "κατά λάθος".Κάποια αδιόρατη δύναμη ήθελε να μας ενώσει με μια σπάνια φιλία.
        Ο Γιάννης είναι πάντα δίπλα μου.Ήταν εκεί όταν πέθανε ο πατέρας μου εκείνη την αποφράδα νύχτα.Θυμάμαι είχε πάρει τηλέφωνο 1 ώρα αφότου το είχαμε μάθει και εμείς τηλεφωνικά.Λες και το ήξερε ότι κάτι συνέβαινε....Και ενώ είχαμε μιλήσει προηγουμένως περί ανέμων και υδάτων είχε ξαναπάρει έτσι για να δει τι γίνεται...Και τότε το έμαθε....Αυτό ποτέ μου δεν θα μπορέσω να το εξηγήσω...Ήταν εκεί όταν χώριζα από κάποια κοπέλλα για να μου συμπαρασταθεί.Ήταν εκεί στην πρώτη μου δουλειά.Ήταν παρών στην αποφοίτησή μου, όταν ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος δεν είχε έρθει.Ήταν εκεί όταν αποφάσιζα να αλλάξω δουλειά για να με βοηθήσει.Ήταν εκεί όταν αρκετές φορές δεν είχα χρήματα για να περάσω τον μήνα.Ήταν εκεί όταν είχα φτάσει σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση υπό το βάρος των δανείων.Γιατί η ρημάδα η διαχρονικότητα είναι αμείλικτη.Μόνο εκεί βλέπεις τους πραγματικούς φίλους.Οι περισσότεροι χάνονται στην πορεία.Έτσι απλά εξαφανίζονται κάποια στιγμή.Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.Απλά σταματούν να ενδιαφέρονται.Γιατί πάρα πολλοί είναι μόνον για ένα καφέ.Τίποτα παραπάνω...
       Είναι παρών σε όλες τις καλές αλλά προπάντων τις καλές στιγμές.Ο Απόστολος Παύλος (νομίζω) έλεγε πολύ σοφά:Είναι ανθρώπινο να λυπάσαι με τον πόνο και την δυστυχία του άλλου και να τον συμπονάς.Αλλά είναι θεϊκό να χαίρεσαι με την ευτυχία του.Παρατηρήστε το με τους διπλανούς σας.Πόσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαίρονται για την ευημερία σας και δεν σας φθονούν με ότι καλό σας συμβαίνει;ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ.Αν έχετε έστω και έναν τότε αυτός είναι πραγματικά φίλος σας.
        Το κυριότερο όμως δεν είναι η οικονομική ή η ψυχολογικη υποστήριξη που είχα.Το σημαντικότερο είναι να δίνεις ελπίδα στον άλλον για ένα καλύτερο μέλλον.Όταν όλα πάνε στραβά να έχεις μια ελπίδα,από κάπου να πιαστείς.Και το ακόμα πιο σημαντικό αυτή η ελπίδα και το παράθυρο που σου ανοίγει να γίνεται πραγματικότητα.Ο Ιανουάριος λοιπόν ήταν ένας εντυπωσιακός μήνας για αυτό το λόγο.Το παράθυρο άνοιξε.Το φως μπήκε και έλουσε το σκοτεινό δωμάτιο.Νιώθω σαν να ήμουν σε ένα σκοτεινό τούνελ και δεν έβλεπα την άκρη του.Ο Γιάννης με διαβεβαίωνε ότι υπάρχει άκρη και φως.Το πίστευα.Μου το έδειξε και τον ευχαριστώ για αυτό.Έχω βγεί από το τούνελ και στέκομαι στο φως.Όλα είναι καλά.Όλα είναι μαγικά.Πλέον μπορώ να ονειρεύομαι μια διαφορετική ζωή για μένα και την οικογένειά μου.Μακριά από μιζέριες και κατήφειες.Να κάνω κάτι που μου αρέσει και να το απολαμβάνω.Και που δεν έχει καμμία σχέση με την δουλεία (ναι μαρώ καλά το έγραψα)στην οποία εργάζομαι τώρα
        Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.Να ξέρεις ότι πάντα θα είμαι δίπλα σου.Ελπίζω σε όλη αυτή την κοινή μας πορεία να σε βοήθησα και εγώ λιγάκι.Μπορεί να ήταν το 1/100 από αυτά που εσύ μου πρόσφερες, αλλά να ξέρεις θα καλύψω το χαμένο έδαφος.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ.