Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Αφιερωμένο εξαιρετικά.



         Δεν θα ήταν σωστό, δεν θα ήταν δίκαιο να μην κάνω μια αναφορά, πόσω μάλλον ένα ολόκληρο ποστ (γιατί βλέπεις το verba volant,scripta manent είναι πολύ σοφό) στον άνθρωπο που με έχει βοηθήσει όσο λίγοι στη ζωή μου.Στον φίλο μου Γιάννη.Βέβαια η λέξη φίλος έχει καταρρεύσει προ πολλού, μιας και η φιλία μας έχει φτάσει σε κάποιο υπερβατικό επίπεδο.Σε ένα στάδιο που δεν μπορώ να το ορίσω, μιας και δεν υπάρχει η έννοια για να το περιγράψω.Ούτε καν η λέξη αδερφός μπορεί να δώσει καλά το στίγμα αυτό.Ο Γιάννης ήταν πάντα δίπλα μου.Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε στο πανεπιστήμιο "κατά λάθος" μιας και μας σύστησαν άλλοι.Τελικά δεν πρέπει να ήταν και πολύ "κατά λάθος".Κάποια αδιόρατη δύναμη ήθελε να μας ενώσει με μια σπάνια φιλία.
        Ο Γιάννης είναι πάντα δίπλα μου.Ήταν εκεί όταν πέθανε ο πατέρας μου εκείνη την αποφράδα νύχτα.Θυμάμαι είχε πάρει τηλέφωνο 1 ώρα αφότου το είχαμε μάθει και εμείς τηλεφωνικά.Λες και το ήξερε ότι κάτι συνέβαινε....Και ενώ είχαμε μιλήσει προηγουμένως περί ανέμων και υδάτων είχε ξαναπάρει έτσι για να δει τι γίνεται...Και τότε το έμαθε....Αυτό ποτέ μου δεν θα μπορέσω να το εξηγήσω...Ήταν εκεί όταν χώριζα από κάποια κοπέλλα για να μου συμπαρασταθεί.Ήταν εκεί στην πρώτη μου δουλειά.Ήταν παρών στην αποφοίτησή μου, όταν ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος δεν είχε έρθει.Ήταν εκεί όταν αποφάσιζα να αλλάξω δουλειά για να με βοηθήσει.Ήταν εκεί όταν αρκετές φορές δεν είχα χρήματα για να περάσω τον μήνα.Ήταν εκεί όταν είχα φτάσει σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση υπό το βάρος των δανείων.Γιατί η ρημάδα η διαχρονικότητα είναι αμείλικτη.Μόνο εκεί βλέπεις τους πραγματικούς φίλους.Οι περισσότεροι χάνονται στην πορεία.Έτσι απλά εξαφανίζονται κάποια στιγμή.Χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο.Απλά σταματούν να ενδιαφέρονται.Γιατί πάρα πολλοί είναι μόνον για ένα καφέ.Τίποτα παραπάνω...
       Είναι παρών σε όλες τις καλές αλλά προπάντων τις καλές στιγμές.Ο Απόστολος Παύλος (νομίζω) έλεγε πολύ σοφά:Είναι ανθρώπινο να λυπάσαι με τον πόνο και την δυστυχία του άλλου και να τον συμπονάς.Αλλά είναι θεϊκό να χαίρεσαι με την ευτυχία του.Παρατηρήστε το με τους διπλανούς σας.Πόσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χαίρονται για την ευημερία σας και δεν σας φθονούν με ότι καλό σας συμβαίνει;ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ.Αν έχετε έστω και έναν τότε αυτός είναι πραγματικά φίλος σας.
        Το κυριότερο όμως δεν είναι η οικονομική ή η ψυχολογικη υποστήριξη που είχα.Το σημαντικότερο είναι να δίνεις ελπίδα στον άλλον για ένα καλύτερο μέλλον.Όταν όλα πάνε στραβά να έχεις μια ελπίδα,από κάπου να πιαστείς.Και το ακόμα πιο σημαντικό αυτή η ελπίδα και το παράθυρο που σου ανοίγει να γίνεται πραγματικότητα.Ο Ιανουάριος λοιπόν ήταν ένας εντυπωσιακός μήνας για αυτό το λόγο.Το παράθυρο άνοιξε.Το φως μπήκε και έλουσε το σκοτεινό δωμάτιο.Νιώθω σαν να ήμουν σε ένα σκοτεινό τούνελ και δεν έβλεπα την άκρη του.Ο Γιάννης με διαβεβαίωνε ότι υπάρχει άκρη και φως.Το πίστευα.Μου το έδειξε και τον ευχαριστώ για αυτό.Έχω βγεί από το τούνελ και στέκομαι στο φως.Όλα είναι καλά.Όλα είναι μαγικά.Πλέον μπορώ να ονειρεύομαι μια διαφορετική ζωή για μένα και την οικογένειά μου.Μακριά από μιζέριες και κατήφειες.Να κάνω κάτι που μου αρέσει και να το απολαμβάνω.Και που δεν έχει καμμία σχέση με την δουλεία (ναι μαρώ καλά το έγραψα)στην οποία εργάζομαι τώρα
        Σε ευχαριστώ πολύ φίλε.Να ξέρεις ότι πάντα θα είμαι δίπλα σου.Ελπίζω σε όλη αυτή την κοινή μας πορεία να σε βοήθησα και εγώ λιγάκι.Μπορεί να ήταν το 1/100 από αυτά που εσύ μου πρόσφερες, αλλά να ξέρεις θα καλύψω το χαμένο έδαφος.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ.

9 σχόλια:

  1. ρε φίλε αν αρχίσω κ εγώ να γράφω για σένα θα το κάνουμε βιβλίο...
    δεν θέλω εδώ παχυά λόγια, ξερεις, τα μισώ
    απλά ευχαριστω μέσα από την καρδιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από την αναγνώριση της αγάπης και συμπαράστασης που δίνουμε από την καρδιά μας σε κοντινούς μας ανθρώπους.
    Αφού εγώ δάκρυσα διαβάζοντας την ανάρτηση σου φαντάζομαι τι αισθάνθηκε ο καλός σου φίλος Γιάννης.
    Το απλό ευχαριστώ από την καρδιά του τα λέει όλα.
    Τι να πω πέραν από την ευχή η φιλία σας να συνεχίσει να είναι δυνατή και υποστηρικτική!
    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απαντήσεις
    1. Η xristin εκτιμάει ιδιαίτερα την αντρική φιλία.
      Έχει πολύ διαφορετικά στοιχεία και βάση από την γυναικεία!
      Λοιπόν!
      Για την αντρική φιλία.....ρε γαμώτο!

      Διαγραφή
  4. Να ζήσετε χρόνια πολλά και να τη χαρείτε όσο γίνεται τη φιλία σας, (που κι εγώ τόσον καιρό την καμαρώνω κι ας μη σας έχω γνωρίσει από κοντά!)
    Αυτό που είπες για την σπάνια "συμπαράσταση στην ευτυχία μας", είναι πάρα πολύ σωστό, τράγικά θα έλεγα...
    Σήμερα λοιπόν γιορτάζετε τη φιλία σας,
    και αν μπορώ καλά να διακρίνω στην προτελευταία παράγραφο μια νέα αρχή.
    Α new beginning, at last!
    Χίλια Μπράβο και δυο χιλιάδες ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναί, όντως κάνουμε μια νέα αρχή, μεγάλη...
      μας πήρε πολλά χρόνια, όμως ΕΓΙΝΕ...
      και τελικά το ταξίδι είναι ο μόνος λόγος για να ζεις...
      θα τα πούμε από κοντά σίγουρα, you can have my word on that!

      Διαγραφή
    2. σε ευχαριστώ μαρώ για το σχόλιό σου.όπως είπε και ο γιάννης όντως ανολιγουμε ένα καινούργιο κεφάλαιο και σίγουρα το μεγαλύτερο μέχρι τώρα.μια νέα αρχή ήδη έγινε....την καλημέρα μας.

      Διαγραφή