Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Φιλία.

        Χθες ήταν από μια από αυτές τις αποτυχημένες ημέρες που δεν θέλεις να ξανάρθουν με τίποτα.Είχαμε την ατυχία να κανονίσουμε με τους γονείς της καλύτερης φίλης της κόρης μας μια έξοδο σε παιδότοπο για να βρεθούν τα παιδιά και να παίξουν.Μετά από συνεχόμενα παρακάλια των παιδιών έδεησαν να πουν αυτοί το ναι μιας και εμείς δεν είχαμε πρόβλημα.Αφού φτάσαμε στον παιδότοπο ήρθαν με καθυστέρηση 20 λεπτών.Πρώτο δείγμα αρνητικό σκέφτηκα.
        Ο άντρας ήταν 47 χρονών και η γυναίκα του ήταν 30.Αν και 47 χρονών θα σκέφτεται κανείς ότι είχε ενδιαφέροντα αρκετά και μπορούσε να κάνει μια κουβέντα ενδιαφέρουσα.Με το που ανταλλάξαμε τα τετριμμένα "ονόματα,δουλειά κλπ" τον ρωτάω ευθέως:"Ποιά είναι τα ενδιαφέροντά σου;Με τι ασχολείσαι τον ελεύθερο χρόνο σου;".Για να πάρω την αποστομωτική απάντηση:"Με τις κόρες μου.".Έχει 2 κόρες 7 και 4 ετών....Σκέφτομαι ότι "εντάξει ρε μεγάλε και εμείς αγαπάμε τα παιδιά μας και ασχολούμαστε όσο μπορούμε αλλά και έχουμε και άλλα ενδιαφέροντα.Δεν έχουμε πεθάνει και δεν έχουμε βάλει άλλες ανάγκες στην άκρη για χάρη των παιδιών".
         Και συνεχίζω μήπως δεν κατάλαβε καλά."Κινηματογράφος, καμμιά έξοδο με  φίλο;"."Κινηματογράφο πηγαίνει η γυναίκα μου.Με φίλο όχι."Χωρίς να το θέλω σκέφτομαι ότι μπροστά μου έχω έναν μεγάλο άνθρωπο που κάνει ότι του λέει η γυναίκα του,χωρίς ενδιαφέροντα και φίλους.Μου φάνηκε απίστευτο.Επί 2,5 ώρες λοιπόν ασχολούμασταν με το τι αρέσει στα παιδιά και πως είναι το σχολείο και λοιπές μαλακίες.2,5 ώρες χαμένου χρόνου.Καλύτερα να καθόμουν σπίτι και να έβλεπα παιδικά.
         Το συμπέρασμα όμως που αποκόμησα ήταν ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρείς και να έχεις φίλους, πραγματικούς φίλους.Ο άνθρωπος που καθόταν απέναντι μου δυστυχώς ήταν άτυχος σε αυτό.Εγώ ευτυχώς μπορώ να πω ότι είμαι γεμάτος από αυτόν τον τομέα μιας και έχω φίλο που μπορώ να στηριχτώ πάνω του σε όλες τις δύσκολες στιγμές.Και το έχει αποδείξει αυτό.Να μπορώ να του πω τι πραγματικά σκέφτομαι χωρίς να με κατακρίνει.Να είμαι σε θέση να του εκμηστηρευτώ κάτι χωρίς να με προδώσει.Να του ανοίξω την ψυχή μου και αυτός να με καταλάβει.Να μην φοβάμαι να του πω οτιδήποτε.Και ακόμα και αν με κρίνει να ξέρω ότι είναι κριτική με μοναδικό γνώμονα το καλό μου.Να θεωρεί ο ένας ότι είναι καλό για τον άλλο είναι καλό και για τον εαυτό του.Να σκεφτόμαστε σαν ένα.Να μπορούμε να μιλάμε κάθε μέρα για διαφορετικά πράγματα και η συζήτηση να μην τελειώνει ποτέ.
           Φίλε σε ευχαριστώ για όλα.Βλέποντας τέτοιους ανθρώπους όπως χθες αισθάνομαι πολύ τυχερός που είσαι φίλος μου.

5 σχόλια:

  1. έλα ρε φίλε...και εγώ έχω έναν τέτοιο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα! Όλα σωστά τα περί φίλων. Να πάρω λίγο το μέρος του ανθρωπάκου;
    -Δυο παιδιά;
    -Δεν είναι ένα.
    -Δύο κόρες;
    -Πήξιμο.
    -47 ετών και 30;
    -Κάποιος έχει αράξει...
    Το πιο δύσκολο στις σχέσεις των ζευγαριών είναι να τα βρούνε οι γυναίκες. Το Πήξιμο που λέγαμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πήξιμο σίγουρα αγαπητή φίλη.Αλλά αν ήσουν μπροστά στην κουβέντα θα καταλάβαινες για τι μιλάω.Εγώ δεν λέω να τον κάνω φίλο μου.Απλά να είχαμε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα.Μάλλον όμως θα ζήτησα πολλά.Επίσης κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι ότι βαριέμαι θανάσιμα τους ανθρώπους που μιλάνε συνέχεια για τα παιδιά τους...Και να καυχιώνται με έναν τρόπο λες και ανατρέφουν τον Αινστάιν.Και εγώ είμαι παθολογικά εξαρτημένος από την κόρη μου αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν μονοπολώ την κουβέντα για το τι κάνει η κόρη μου και πόσο καλά πάει στο σχολείο και πως η δασκάλα την θεωρεί υπόδειγμα (αυτά ισχύουν αλλά δεν τα λέω).Προτιμώ όταν βρεθώ με έναν άγνωστο να κάνουμε ουσιαστική κουβέντα για άλλα θέματα.
      Αυτός λοιπόν αγαπητή αναγνώστρια marron ανήκε στην άλλη κατηγορία.Αυτών που καυχιούνται και δεν έχουν ενδιαφέροντα....

      Διαγραφή
    2. Πέσατε σε χαζομπαμπά λοιπόν! Πέτε τα μας τα όλα, εξ αρχής. Σε καυχησιάρη κουκουβαγιομπαμπά... Ναι, είμαι φανατική αναγνώστρια και σχολιάστρια,βεβαίως βεβαίως! {Και του JonyG!)

      Διαγραφή